1-4. soruları parçaya göre yanıtlayınız.
(I) Konuyu uzun uzun karşılıklı tartıştılar. (II) Bu tartışmadan bir sonuç çıkabilir miydi? (III) Sanki bu sefer sonuç alacaklar gibi. (IV) Bu tartışmanın uzun olmasından dolayı sonuç alacaklarını düşünüyorum. Onların da defalarca var olan sorunu çözmeleri için bir araya gelmeleri sonuç vermemişti. Oysa bu sefer tartışmalarının bile uzaması bizi umutlandırdı. Umut etmek, insanı yaşama bağlıyor. Umudumuzu yitirdiğimizde yaşama isteğimizi de yitiriyoruz. Çoğumuz onlara yardımcı olmak için elimizden geleni ardımıza koymamıştık. Ne kadar çabalarsak çabalayalım asıl adım atması gereken onlardı. Bu meselede çok başımız ağrımıştı. Sevdiğimiz iki kişinin arasında kalmak ve bize göre eften püften bir sorunun gereksiz yere büyütülmesi. Bu sorunu çözmek için adım atmaları gerekiyordu. Hayatın ne kadar kısa olduğunun ayrıntısına varan her kişi küçük şeyleri büyütmemeyi bilerek yoluna devam ediyordu. Geriye kalanlarımız ise içimize ektiğimiz nefret tohumlarıyla hem kendimizi hem çevremizi hırpalayıp duruyoruz. Oysa hayatı anlamlandıran şeyler vardı: sevgi, dostluk, hoşgörü… Bunlara sarılarak hayatı güzelliklerle doldurabiliriz.
Parçada numaralanmış cümlelerin hangisinde anlatım bozukluğu yoktur?
I | |
II | |
III | |
IV |